Een eerste kennismaking met porselein. Het begon een paar uur eerder toen ik in het bos liep en drie ineengedraaide verdroogde lianen vond. Verstrengeld, verbonden. Een verlangen zit daarin. Tijdens de workshop pakten mijn handen de lianen in met porselein. Ze voegden instinctief kleine elementjes toe die voor mij belangrijk zijn. Een kamillebloempje, esdoornvliegertjes, een afdruk van een mooi blad. En plots was daar uit het nuets een vrouwenlichaam. Althans, dat zag ik erin. Dat is het fijne aan creëren... Je handen laten vertellen, vorm laten geven aan kwetsbare emoties, zonder voorbedacht plan. En een ander mag het zien, want die herkent er toch weer helemaal iets anders in. Dankjewel, Meike, voor deze boeiende ontdekkingsreis!