Verbinding met jezelf: jouw eigenwijze route naar innerlijke rust en weerbaarheid
Soms lijkt het alsof je nog wel aanwezig bent in je leven, maar ergens onderweg ben je de connectie met jezelf verloren. Je doet, je zorgt, je functioneert — maar iets in jou fluistert dat het anders mag. Misschien weet je niet eens precies wat je kwijt bent, enkel dat het stil is geworden vanbinnen.
Dat, precies dat, is waar deze blog over gaat. Over het jezelf terugvinden.
Dit is geen theoretisch pleidooi. Dit is een persoonlijke uitnodiging. Ik heb zelf ervaren hoe het voelt om los te raken van mezelf, om mijn innerlijke richting kwijt te zijn. En ik weet nu: de weg terug is geen rechte lijn. Het is een kronkelend pad vol terugkeren, voelen, zoeken, en telkens weer kiezen voor zachtheid.
Ik neem je graag mee in hoe ik die weg terug vond, én hoe jij dat op jouw manier ook kunt doen om de verbinding met jezelf te herstellen.
Wanneer je jezelf kwijtraakt
Het gebeurt vaak stilletjes. Zonder grote breuklijn.
Bij mij begon het met een gevoel van onrust. Het was alsof ik niet meer op dezelfde golflengte zat met mezelf. Mijn gedachten gingen door, mijn agenda draaide door, maar mijn hart… dat stond op pauze. Ik voelde me langzaam verloren.
Jezelf kwijt zijn gaat niet over je naam vergeten of je hobby’s niet meer leuk vinden. Het is subtieler dan dat. Het is het verlies van innerlijke afstemming. Alsof je jouw innerlijke stem alleen nog in de verte hoort — als achtergrondruis. Het contact is er nog, maar het is zwak. En dat voelt leeg.
Hoe herken je dat je de verbinding kwijt bent?
Soms fluistert je lichaam het. Soms schreeuwt het. Bij mij waren dit de signalen:
Leegte of zinloosheid: Een gevoel alsof je gewoon ‘doet’, maar niet echt weet waarom.
Chronische vermoeidheid: Niet alleen fysiek, maar diep vanbinnen moe zijn, zelfs na rust.
Emotionele schommelingen: Onverwachte huilbuien, irritatie, of woede uit het niets.
Rusteloosheid en ontevredenheid: Niets is écht goed genoeg, je zoekt zonder te vinden.
Fysieke klachten: Hoofdpijn, drukkend gevoel op de borst, vage pijntjes zonder duidelijke oorzaak.
Herken je iets daarvan? Wees mild. Je lichaam en je emoties vertellen je niets fout — ze roepen om aandacht. Om verbinding met jezelf.
Waarom raak je jezelf kwijt?
Vaak zijn het subtiele, structurele invloeden die je langzaam losweken van je kern. Dit is wat ik zelf herkende:
Maatschappelijke druk: Het idee dat je moet presteren, voldoen, ‘mee zijn’.
Angst om stil te staan: Want wat kom je tegen als je vertraagt?
Oude wonden: Trauma’s of patronen die maken dat je je eigen waarheid negeert om te overleven.
Ik merkte dat ik steeds verder afdreef van wie ik in essentie was, omdat ik probeerde te zijn wie ik dacht dat ik moest zijn. Tot ik niet meer voelde wie ik was. Het was alsof ik mijn innerlijke kompas kwijt was.
De weg terug: van vervreemding naar verbinding
Verbinding met jezelf herontdek je niet met je hoofd. Je herontdekt het door te doen, te voelen, te vertragen. Hier is wat mij hielp — geen vaste route, maar wel richtingaanwijzers:
1. Mindfulness en meditatie
Niet als trucje, maar als anker. Even stil worden. Voelen wat er is. Niet oordelen. Alleen maar aanwezig zijn. Dat is het moment in de dag waarop je jezelf weer ontmoet en innerlijke rust kunt vinden.
2. Journaling
Schrijf zonder plan, zonder censuur. Gewoon laten komen wat komt. Soms helder. Soms chaotisch. Maar altijd écht. Schrijven bracht mij dichter bij mijn binnenwereld dan welk advies ook. Het is een krachtige vorm van creatieve zelfzorg.
3. Natuur
De natuur oordeelt niet. Ze is. Wandelen in stilte, luisteren naar vogels, met blote voeten in het gras… het herinnert je aan de eenvoud van zijn. Aan wie je bent als alles wegvalt. Het helpt je om jezelf terug te vinden.
Ik schreef hier eerder een blog over: mindfulness en creativiteit in de natuur als buffer tegen burn-out. Misschien vind je daar ook iets dat voor jou werkt.
Verbinding is geen eindpunt, maar een proces
Het moment waarop ik mezelf weer begon te voelen, was geen grote openbaring. Het was een reeks van kleine keuzes.
Zachter zijn. Minder moeten. Weer durven spelen. Vertragen. Tekenen. Stilzitten. Een traan toelaten. Een grens aangeven. Niet alles weten. Maar wel alles voelen. Dat is de beweging. Terug naar jezelf. Of beter gezegd: vooruit, naar een versie van jezelf die geworteld is, afgestemd en levendig, en die meer veerkracht en weerbaarheid heeft.
Wil jij ook meer in verbinding leven met jezelf?
Ik nodig je uit. Niet met een belofte van makkelijke oplossingen, maar met een open ruimte waar je mag ontdekken, onderzoeken, experimenteren. Met kleur, met zachtheid, met papier, met stilte.
Jezelf zijn hoeft niet hard te werken. Het mag licht, nieuwsgierig en eigenzinnig zijn.
Bekijk ook mijn creatieve trajecten: ‘Minder vol hoofd’ of ‘Journal en creëer jezelf naar meer plezier’. Hier gaan we dieper in op het herstellen van de verbinding met jezelf door middel van creatieve zelfzorg en art journaling.
Want verbinding met jezelf… die groeit in zachtheid, in expressie, in samen creëren.