Creanaut | Floreer in leven en werk | creativiteitscoaching, creatieve mindfulness en coaching
Als kind waren we allemaal dol op spelen toch?
Ik speelde bijvoorbeeld heel graag met modder, in de zandbak van mijn meter. Ik bouwde zandkastelen op het strand, steeds groter. Een met slotgrachten tot aan de zee en eentje met zeemeerminnen in die gracht.
Ik bouwde smurfendorpen met stenen, mos en hout. En verzamelen, oh wat verzamelde ik allerlei dingen. Dat verzamelen dat doe ik nu nog steeds en om eerlijk te zijn… dat spelen ook.
Zo gaat dat dan. En het pure spelen, spelen om te spelen… dat geraakt op de achtergrond. Maar om creativiteit terug te stimuleren is het nodig om opnieuw los te komen van ‘moeten’ en dus opnieuw te gaan spelen. Je kan zo opnieuw als een kind de wereld bekijken, vanuit verwondering en minder vanuit dat keurslijf.
Ik hoor het je al zeggen als een ezeltje met zijn twee hoefjes in het zand ‘Maar spelen dat is alleen voor kinderen’.
Is het dat echt? Toen mocht het in ieder geval in het merendeel van de gevallen. Nu ik maakte mij graag vuil en ik mocht eigenlijk geen modder maken van mijn grootmoeder, maar eigenwijs als ik was, deed ik het toch uiteraard.
Ik had echter, in tegenstelling tot andere meisjes van mijn klas, minder behoefte aan het verzorgen van poppen. Snap mij niet verkeerd, ik had wel poppen, maar die dienden dan meer op rollenspellen en theater mee te spelen.
Nu ik volwassen ben speel ik eigenlijk nog steeds, maar ik merk wel dat bij velen spelen iets is ‘uit een ver verleden’. Eens je volwassener wordt, en dat is steeds vroeger, behoor je te leren en te werken. Zinnige dingen te doen.
Als kind vond ik het gemakkelijk om mij te verplaatsen in andere rollen. De ene dag was ik een heks die heksensoep maakte met modder en gras, de andere dag was ik aanvoerder van een ziekenhuis vol met trollen en bizarre mannetjes, dan weer kapitein van een vloot in bad. Moeiteloos. Niets was gek en alles, echt alles, was mogelijk. Toch?
Denk je ook even terug aan je tijd? En of dat wel de juiste tijd was om het doen, of de juiste plaats, dat maakte niet uit. Er was enkel fun, spelen, ontdekken, plezier en prullen. En het belangrijkste van al, er waren weinig regels en niemand kwam na het spelen met een scorebord om je spelprestaties te meten.
Je voelt mij vast al aankomen.
Is spelen dan werkelijk zo zinloos als het misschien gelijkt?
Want het is puur genieten. Je bent even de baas over je eigen wereld en die kon er uitzien zoals jij wou. En die kon bovendien nog eens eindeloos veranderen, naar gelang je verbeelding van het moment. Beetje als Peter Pan. En eigenlijk ook wel als kunstenaars. Zie je de gelijkenissen ook? Ok kunstenaars zeggen ook wel iets over de maatschappij en de wereld, stellen in vraag. Maar er zit veel gelijkenis in, zeker in de experimenteerfase.
Ik heb zelf geen kinderen, maar ik hoor het wel van klanten. Ze zien hun kind spelen en denken zelf terug aan hoe zee genoten van spelen. Ze voelen een impuls, bijna zelfs weemoed, naar dat prullen. Naar die zinnige nutteloosheid.
En dan? Is het te laat? Kan je als volwassene niet meer spelen?
Ja, tuurlijk wel. Natuurlijk mag dat nog. En trouwens, eerlijk. Wie heeft het jou ooit verboden? Enkel jij? Ok, ik geef het toe.
Het kan misschien eerst wat onwennig zijn. Je zal dus hier en daar wat moeten oefenen om je stramme speelspieren opnieuw wat soepel te krijgen. Dus om creativiteit impulsen te geven zal je spelen opnieuw wat moeten oefenen.
Klooien, prutsen en experimenteren zijn belangrijke activiteiten voor volwassenen omdat ze je helpen om je creativiteit en innovatie te stimuleren. Door te klooien, prutsen en experimenteren, krijg je de kans om dingen op een nieuwe manier te bekijken en om nieuwe oplossingen te bedenken voor problemen. Dit kan je helpen om onze mentale flexibiliteit te vergroten en om te leren hoe je op een nieuwe manier naar dingen kunnen kijken.
Daarnaast zijn het geweldige manier zijn om spanningen te verminderen en om te ontspannen.
Veel voordelen dus aan klooien en creanauten 🙂
Hoi, ik heet Meike
Als creatief coach, kunstagogisch begeleider en positivoloog begeleid ik mijn cliënten om hun talenten te ontdekken en hun geloof in eigen kunnen te versterken, wat kan bijdragen aan een grotere mentale weerbaarheid en het voorkomen en herstellen van burn-out. Of het nu gaat om volwassenen of kinderen, ik werk met mijn cliënten om hen te helpen floreren in leven en werk.
Ik ben gespecialiseerd in slow art, creatieve mindfulness, speel- en groeimindset, kunstagogiek en werk met interventies vanuit positieve psychologie en help zo mijn cliënten om te profiteren van de positieve effecten van nieuwsgierigheid, flow, dankbaarheid, plezier, genieten, speel en groei mindset en het ontdekken van nieuwe dingen.
Ik streef ernaar om mijn cliënten te helpen om met meer energie, bewust in het nu te leven en te werken met joy.