Ontsnap aan de ratrace en omarm de speelsheid: Schrijf je in voor een avontuur bij Creanaut!

Sta jij ook regelmatig op het punt om je computer weer open te klappen na een lange werkdag? Ben je zo’n e-mailbeantwoordingsninja dat je zelfs in je slaap nog ‘Reply’ fluistert?

Dan ben je vast bekend met dat gevoel van versplinterde aandacht en constante “moetens”.

Ik herken het maar al te goed. Ik was ooit een ‘moet-monster’ dat altijd druk, druk, druk was. Ik stapelde hooi op mijn vork zonder me af te vragen wat ik eigenlijk écht nodig had. Gewoon doorgaan was het devies.

Vlak voor mijn vakantie probeerde ik altijd alles op het nippertje af te ronden, zodat mijn collega’s zeker aan de slag konden. Urenlang werken, taken afvinken. En dan, eindelijk op vakantie, was ik oververmoeid en zelfs ziek.

Waarom? Omdat iedereen het deed. Het leek alsof het onmogelijk was om mijn eigen grenzen te stellen. “Gewoon” omdat het zo hoorde.

Ik dacht dat de andere kant van het spectrum al snel gezien zou worden als het “luie leven”. Je weet wel, die kant waar je niet binnen een uur op e-mails reageert, maar ze groepeert.

Waar je af en toe je out-of-office-reply aanzet omdat je gewoon even wilt vertragen. Waar je je kunt concentreren zonder onderbroken te worden door allerlei taken.

Doelgericht werken, taak voor taak afvinken. Snel een paar boterhammen naar binnen werken achter je computer en voordat je het weet is het al half zes. Tijd om naar huis te gaan en te slapen (vaak val ik al in slaap in de trein). Dag in, dag uit.

Dat is allesbehalve een luizenleventje, geloof me. Mijn lichaam begon te protesteren. Eerst fysiek, dus ik ging weer eens naar de dokter, maar negeerde de signalen verder. En toen begon het mentaal.

Tot ik op was. Helemaal op. Ik vond mijn taken niet zinvol en de manier waarop er met werknemers werd omgegaan was verre van bevorderlijk voor mijn geestelijk welzijn.

Misschien herken jij jezelf hierin?

Ik bleef ‘s avonds malen en piekeren, mijn talent als herkauwer draaide overuren. Werk stond bovenaan mijn prioriteitenlijst. Ik was bang dat anderen me niet als “goed genoeg” zouden zien. Het was als een automatische piloot, omdat het zo hoorde in de maatschappij.

Ik negeerde mijn behoeften en probeerde in het weekend te ontspannen. Het moest leuk zijn.

Maar als ik nu terugkijk, wat een waanzin was dat. Moeten ontspannen, moeten werken, moeten genieten op zaterdag, alle kansen moeten grijpen... En dan… de leegte. Ziek zijn. Zowel bij de huisarts als de psycholoog op hetzelfde moment. Ik kan het je nog sterker vertellen.

Nu geloof ik dat wandelen, schrijven, mindfulness, spelen en creëren essentieel zijn om echt te leven.

Ik heb er zelf even over gedaan om tot dit punt te komen. Ik heb opleidingen gevolgd, inzichten opgedaan en het zelf ervaren. En daarom trek ik vandaag, hier en nu, mijn groene cape aan (ja, die van Positivologie).

Die cape staat voor alles wat anders kan. Misschien zelfs anders moet.

Weg met het idee dat je elke dag alles moet doen, waardoor je gestrest raakt. In mijn geval moest ik weg van een giftige werkomgeving. Om voor mijn lichaam en mijn leven te zorgen, want je hebt er maar één.

Maar tussen ons gezegd en gezwegen… het lukt me al behoorlijk wat dagen wel. Mijn ochtendroutine, luisteren naar wat ik nodig heb en mezelf dat ook geven. Maar er zijn ook dagen dat ik me helemaal niet goed voel. En dat is ook oké.

Uiteindelijk gaat veerkracht daar toch ook over? Je even niet goed voelen en dan weer terugveren naar je positieve kant. Of voelen en weten dat je je tank kunt bijvullen en precies weten hoe je dat moet doen.

Misschien werk jij ook lange uren? Misschien heb je last van dat “moeten”? Blijf je maar malen? Moet je veel van jezelf? Heeft je lichaam je al signalen gegeven die je hebt genegeerd? En ga je door op de automatische piloot omdat iedereen het zo doet?

 

Ben je klaar om te ontdekken hoe het anders kan?

Dan zou spelen, experimenteren met tools om weer in contact te komen met je lichaam en manieren om je emotionele tank bij te vullen, wel eens iets voor jou kunnen zijn. Dat is precies waar Creanaut voor staat. Het zijn creatieve, ontspannende en speelse activiteiten om je tank weer vol te maken, zodat je kunt floreren. En het mooie is dat je anderen in je leven, op je werk en als ondernemer of freelancer kunt “besmetten” met die positiviteit.

Dat is reflecteren en experimenteren met wat voor jou werkt. Dat is spelen met mogelijkheden en voelen wat je nodig hebt. Dat is samen met anderen op pad gaan in een expeditie, in trainingen waarin je samen het proces doorloopt.

En zo kom ik naadloos uit bij mijn openingsquote. Omarm samen met anderen het proces in een training of kom individueel bijtanken, experimenteren en ontdekken. Stap voor stap, kleine stapjes dus.

Een pauzeknop kan een effectieve manier zijn om stress te verminderen en te ontspannen in een drukke en hectische wereld. Het is een manier om even te pauzeren, weg te stappen van de drukte van het leven en je te concentreren op het hier en nu.

En nadien na die pauze? Play!

Er zijn verschillende manieren om een pauzeknop te gebruiken, afhankelijk van wat voor jou werkt.

Voor mij werkt het goed om zowel een mentale als fysieke pauzeknop te hebben. Even een ademhalingsoefening doen, een paar minuten mediteren, (creatieve) schrijfoefeningen doen, een handmeditatie doen, creëren of langzaam kunst maken. En dat combineer ik met interventies uit de positieve psychologie, die op hun beurt bijdragen aan veerkracht en optimisme.

Het is belangrijk om te onthouden dat een pauzeknop geen oplossing is voor diepgaande stressproblemen, maar het kan wel helpen om te ontspannen en je te concentreren op het hier en nu.

Door regelmatig gebruik te maken van een pauzeknop, kun je stress verminderen en een gevoel van welzijn behouden.

Dus, waar wacht je nog op? Zet die pauzeknop aan en schrijf je in voor een avontuurlijke ontdekkingsreis bij Creanaut.

Samen gaan we op zoek naar een leven met minder moeten en meer speelsheid.

Want die pauze, dat even rust vinden dat is niet genoeg!

Het is een pad naar bruisen, naar floreren.