Lego. Dat hoor ik wel vaker bij Creanaut. Voor veel kinderen, het magische woord.
Het kan echter ook die ene nieuwe danspositie zijn in ballet.
Die nieuwe techniek aanleren. Wat met een spreekbeurt geven.
Moeilijk. Te moeilijk. Ik hoor het wal vaker ‘Dit is moeilijk’.
‘Ik ga dit nooit kunnen’.
Nog voor de Creanaut op verkenning is gegaan in de mogelijkheden ‘Ik kan dit niet’.
Of wat meer verdoken ‘Dit is saai’.
Angst. Het is vaak een vreemd beestje.
En dan zie je Creanauten.
Oh! Een nieuwe doos Lego, spannend. Joepie. Eerst even ‘volgens het boekje’ het ding maken met het bijhorende plan. Nadien even de boel terug afbreken en freewheelen. Misschien kan ik deze blokjes wel combineren met een andere doos. Vertrokken.
Of ‘Eindelijk een nieuwe oefening in ballet, dan kan ik weer eens iets nieuws uitproberen’. Ook wel ‘ Dan kan ik deze beweging misschien koppelen aan die positie die ik vorig jaar al kon’.
En deze ‘Ik heb het nog nooit gedaan, ik denk wel dat ik het kan. – Pippi Langkous.
Nieuwe dingen, geven steeds wel wat angst uiteraard. Hoe je kind ermee omgaat, dat is soms verschillend.
Ik maak zelf weinig voorbereidingen of anders gezegd weinig voorbeeldjes. Enerzijds om de Creanauten niet te beïnvloeden in hun autonome route. Anderzijds om te tonen dat ook ik faal.
Toon aan je kinderen dat ook jij af en toe moet wroeten en ploeteren om iets nieuws te leren. En dat een uitdaging aangaan nu eenmaal lastig kan zijn, maar uiteindelijk ook nieuwe kansen maakt.
Zie jij de kansen van een nieuwe uitdaging? Geef dat gevoel van vertrouwen eens door aan je kind. Misschien kan je samen iets nieuws proberen?
Hoeveel had Stijn op die toets? Kijk naar Isabelle, zij kan het.
Het is eenvoudiger gezegd dan gedaan, ik besef dat ook. En vaak ook met de beste bedoelingen. Wat ik hoorde als kind was ‘Ik durf het niet zo goed en Charlotte wel. Ik ben een loser’.
Ik zei dus bijna stoppen met vergelijken. Je kan wel nog vergelijken met je kind zelf. Wat kon je Creanaut eerst nog niet, en nu wel. Kijk samen eens naar die leerkuil.
Bekijk eens die hele grote leerkuil of anders gezegd de afgelegde leerweg.
Het vorige punt, bracht mij hier naadloos. Ook hier dien ook ik nog op te oefenen. ‘Succes’, het is sowieso al een lastig begrip. Want wat is succes hebben, dat is voor iedereen, dus ook ieder kind, al anders. Maar laten we dit nog even parkeren, om het niet te moeilijk te maken.
Benoem de successen (ook de kleine) van je kind. Zie ze, stip ze aan. Praat over die lange leerweg, die al werd afgelegd. Benoem dat er inderdaad een leerberg of kuil( het is maar hoe je het ziet) is. En merk op dat er gereedschap is om die hindernis te nemen.
Welk gereedschap dan?
Ik herneem even de zinnen uit de eerste paragraaf.
Ik kan dit NOG niet. Laten we samen oefenen. Laten we samen eens kijken naar welke tools je kan inzetten in het leerproces. Laten we kleine stapjes nemen, vertrekkend vanuit een succes.
Benoem het als een weg, een wandeling door de bossen en de bergen, waar je hindernissen neemt. Soms heb je een kano nodig, soms een touw, dan weer een uitgestrekte hand.
Of wat dan met je voeten schuin zetten en kleine stapjes nemen als je van een helling komt.
Heb je dan soms pijnlijke tenen? Ja. Doen je kuiten dan soms pijn de dag nadien? Ja, dat ook. Het pad bewandelen, dat is er vaak een van vallen en opstaan.